- بیابان گرد
کسی که در بیابان ها می گردد، کسی که در بیابان زندگی می کند، چادرنشین
معنی بیابان گرد - جستجوی لغت در جدول جو
- بیابان گرد (اَ سَ)
کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین:
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی
- بیابان گرد
چادر نشین
- بیابان گرد ((گَ))
بدوی، چادرنشین
- بیابان گرد
صفت بادیه پیما، بادیه نشین، بدوی، بیابان نورد، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین، بیابان پو، بیابان نورد، بیابانی، صحرایی، وحشی
متضاد: شهرنشین، شهری
متضاد: شهرنشین، شهری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ شَ)
لغت نامه دهخدا
بیابان گرد و سفرکننده در بیابانها. (ناظم الاطباء). بیابان نوردنده. بیابان گرد:
تهیدست مردان پرحوصله
بیابان نوردان بی قافله.
سعدی.
، قوی. پرطاقت برفتن در بیابانها:
گزاره برد سپه را ز ده دوازده رود
بمرکبان بیابان نورد کوه گذار.
فرخی.
بیابان نوردی چو کشتی بر آب
که بالای سیرش نپرد عقاب.
سعدی (بوستان چ یوسفی ص 90)
تهیدست مردان پرحوصله
بیابان نوردان بی قافله.
سعدی.
، قوی. پرطاقت برفتن در بیابانها:
گزاره برد سپه را ز ده دوازده رود
بمرکبان بیابان نورد کوه گذار.
فرخی.
بیابان نوردی چو کشتی بر آب
که بالای سیرش نپرد عقاب.
سعدی (بوستان چ یوسفی ص 90)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه در بیابان بمیرد و احوالش کسی را معلوم نشود. (آنندراج). هلاک شده در بیابان. (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
در جهان یا رب بیابان مرگ باد
هرکه ما را رهنمون کس کند.
ملافوقی (از آنندراج)
در جهان یا رب بیابان مرگ باد
هرکه ما را رهنمون کس کند.
ملافوقی (از آنندراج)
(اَ زَ)
لغت نامه دهخدا
بیابان نورد. طی کننده بیابان. که در بیابان رود. بسیارسیر:
باد چون عزم اوست در ناورد
زآن بیابان بر است و کوه نورد.
مختاری
باد چون عزم اوست در ناورد
زآن بیابان بر است و کوه نورد.
مختاری
